كمتر كتابى از عامه مربوط به تاريخ اسلام است كه به «عبداللَّه بن سبأ» نپرداخته باشد.او چهرهاى است كه به شكلهاى گوناگون به تصوير كشيده شده است: او را شخصى كه مردم را دعوت به الحاد و شرك نموده، و از افكار و عقايد يهوديت دفاع مىكرده معرفى نمودهاند، يا شخصى كه منشأ انتشار افكار باطل در ميان جامعه اسلامى، و به گمراهى كشيدن گروه زيادى از صحابه بوده است. او را عامل فتنه و اولين محرّك در شورش برضدّ عثمان معرفى كردهاند كه منجرّ به قتل خليفه شد و بعد از آن تمام جنگها و فتنهها را به او نسبت دادهاند كه سبب كشتهشدن هزاران نفر از صحابه و تابعين شد. از طرفى ديگر، برخى از عقايد مهمّ و اصولى شيعه از قبيل: قول به نصّ، رجعت و .. را به او نسبت دادهاند و در حقيقت او را بهعنوان مؤسس شيعه معرفى كردهاند، تا چهره شيعه را از اين منظر مخدوش نمايند؛ از اينرو لازم است موضوع فوق را بررسى كنيم كه آيا عبداللَّه بن بن سبأ شخصيتى حقيقى است يا خرافى؟ آيا او جايگاهى در فتنهها داشته است؟ آيا او حقيقتاً مؤسس مذهب شيعه اماميه بوده است؟ مذهب شيعه چه ارتباطى با او داشته است؟